USB در دهه 1990 برای ساده سازی و استاندارد کردن اتصال بین رایانه و تجهیزات جانبی طراحی شد. به طور دقیق تر، این استاندارد در سال 1994 توسط یک گروه مرکزی از شرکت های پیشرو در صنعت کامپیوتر و الکترونیک، متشکل از 7 شرکت مایکروسافت، اینتل، IBM، Compaq، DEC، NEC و Nortel ایجاد شد. به عنوان مثال، مایکروسافت نرم افزار USB را برای ویندوز می سازد و اینتل UHCI را می سازد. USB برای اولین بار در سال 1996 معرفی شد و انتقال صحیح و استاندارد داده را تضمین می کند. سه نسل از USB وجود دارد که به ترتیب به نام های نسل 1، 2 و 3 نامیده می شوند و هر نسل دارای انواع مختلفی است که در طول زمان توسعه یافته اند. در سالهای اولیه استاندارد USB در دو نوع A و B وجود داشت اما به مرور زمان با توجه به پیشرفت وسایل الکترونیکی و تقاضای سازندگان آنها استانداردهای جدیدی ایجاد شد. در حال حاضر، اکثر محصولات دیجیتال از USB نوع A استاندارد استفاده می کنند و گوشی های اندرویدی از Micro-B برای اتصال استفاده می کنند. USB-C آخرین نسخه USB است و استفاده از آن به دلیل مزایای فراوان در محصولات دیجیتال مختلف مانند لپ تاپ، موبایل و تبلت به صورت استاندارد پذیرفته شده و در حال توسعه است. در ادامه به معرفی کامل USB-C می پردازیم.